สมุนไพรน่ารู้ (History of herbs)

ทุเรียนเทศ ชื่อภาษาอังกฤษ  Soursop,Prickly Custard Apple ชื่อเรียกอื่นๆ  ทุเรียนน้ำ(ภาคใต้) ,ทุเรียนแขก(ภาคกลาง),หมากเขียบหลด(อีสาน),มะทุเรียน(ภาคเหนือ) ลักษณะทางพฤกษศาสตร์    เป็นพืชในวงศ์เดียวกับน้อยหน่าและกระดังงา ผลคล้ายทุเรียน มีหนาม เปลือกสีเขียว  ในทางโภชนาการ ทุเรียนเทศมีคาร์โบไฮเดรตมาก  โดยเฉพาะน้ำตาลฟรุตโทส วิตามินซี และวิตามินบี การขยายพันธุ์  การปลูกทุเรียนเทศ ใช้เมล็ดแช่น้ำทิ้งไว้ 1-2 วัน ก่อนนำไปเพาะในดินผสมปกติ ต้นทุเรียนเทศจะงอกภายใน 7 วัน แต่ต้นโตใช้ได้ประมาณ 3 ปี และจะติดผลในปีที่ 4 นอกจากนั้นแล้วยังสามารถขยายพันธุ์ได้โดยวิธีเสียบยอดและทาบกิ่งก็ได้  เจริญเติบโตได้ดีในดินร่วนที่มีความชุ่มชื้น และที่สามารถระบายน้ำได้ดี                   จากข่าวที่มีชาวจังหวัดชัยภูมิ นำใบทุเรียนเทศไปต้มแล้วนำน้ำให้คุณแม่ที่เป็นมะเร็งลำไส้ที่มีอาการไม่ดีเลย จนญาติผู้ป่วยตัดสินใจพากลับบ้านเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดลูกหลานในวาระสุดท้ายของชีวิต  ต่อมาลูกสาวของผู้ป่วยได้ค้นคว้าเรื่องสมุนไพรรักษามะเร็ง จนกระทั่งได้ทราบว่าใบทะเรียนเทศรักษามะเร็งได้ และต้องใช้ส่วนใบทุเรียนเทศตากแห้งแล้วเท่านั้น  จึงได้ต้มใบทุเรียนเทศให้แม่กินก่อนอาหารวันละ 3 เวลา แต่ด้วยอาการป่วยทำให้ไม่สะดวกกิน ผู้ดูแลก็เลยนำน้าต้มใบทุเรียนเทศผสมลงในอาหารให้ผู้ป่วยกิน โดยทำทุกทางให้ผู้ป่วยได้กินน้ำต้มทุเรียนเทศให้ได้มื้อละ 1 แก้ว ผลปรากฏว่าผู้ป่วยมะเร็งลำไส้หายป่วย ผลการเช็คค่าของเลือดปกติ ไม่มีค่ามะเร็ง ปัจจุบันผู้ป่วยมะเร็งคนนี้หายเป็นปกติ ทำให้ตอนนี้หลายคนให้ความสนใจทุเรียนเทศเป็นอย่างมาก การใช้ประโยชน์ทุเรียนเทศ  ส่วนผลทุเรียนเทศ   ใช้กินเป็นผลไม้สด มีสารต้านอนุมูลอิสระ ผลรักษาโรคกระเพาะอาหาร  และนำมาแปรรูปเป็นผลไม้กวน เยลลี่ น้ำผลไม้กระป๋อง ผลไม้ปั่น ส่วนใหญ่จะเป็นต่างประเทศที่นิยมรับประทาน  ควรหลีกเลี่ยงการกินน้ำจากผลทุเรียนเทศมากเกินไป เพราะมีผลวิจัยออกมาว่าเป็นพาร์กินสัน ส่วนเมล็ดทุเรียนเทศ  เมล็ดมีพิษ มีฤทธิ์ทางยา ใช้เป็นยาสมุนพรฆ่าแมลงขนาดเล็ก มีผลวิจัยออกมาว่าในประเทศที่มีการใช้เมล็ดเป็นยาฆ่าพยาธิ พบว่าคนเป็นพาร์คินสัน จึงควรเลี่ยงการกินเมล็ดทุเรียนเทศ…

ชื่อสมุนไพร          ชุมเห็ดเทศ ชื่อภาษาอังกฤษ    Acapulo, Candelabra bush, Candle bush, Ringworm ชื่อท้องถิ่น             ขี้คาก, ชุมเห็ดใหญ่, ตะลี่พอ, ลับมืนหลวง, หมากกะลิงเทศ การขยายพันธุ์     โดยวิธีการเพาะเมล็ด   ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  มีลักษณะเป็นไม้พุ่มขนาดกลาง ลำต้นสูงประมาณ 2-3 เมตร  ส่วนก้านใบมีลักษณะยาว ในหนึ่งก้านมีใบแตกออกเป็น 2 ทาง คล้ายใบมะยม แต่โตและยาวกว่า  กว้างประมาณ 2-6 เซนติเมตร ใบชุมเห็ดเทศ   มีลักษณะคล้ายขนนก ใบย่อยจะเรียงกันเป็นคู่ๆ  รูปขอบขนานแกมรูปรี โคนใบมน ปลายใบมนและเว้าเล็กน้อย  ใบมีกลิ่นฉุน ดอกชุมเห็ดเทศ  ออกเป็นช่อใหญ่ มีกลีบสีเหลืองทองรูปไข่เกือบกลม  กลีบรองกลีบดอกมีอยู่ 5 กลีบ เป็นรูปขอบขนาน  ตามง่ามใบใกล้ปลายกิ่ง ดอกจะบานขึ้นบน ผลชุมเห็ดเทศ  ออกเป็นฝักยาวแต่ไม่มีขน  มี 4 ครีบ ฝักแก่สีดำและแตกตามยาวเป็นรูปบรรทัด  เมล็ดแบนเกือบเหลี่ยม ผิวขรุขระ มีสีดำ การนำชุมเห็ดเทศไปใช้     ส่วนที่ใช้เป็นยา คือ ใบสด หรือแห้ง วิธีใช้และประโยชน์ทางยา   สารแอนทราควิโนน (anthraquinone) ที่มีอยู่ในชุมเห็ดเทศนั้นมีฤทธิ์ในการกระตุ้นลำไส้ใหญ่ให้เกิดการบีบตัวทำให้ขับถ่าย และมีฤทธิ์ช่วยสมานธาตุในตัว ทำให้รู้ปิดรู้เปิดเอง ไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายแม้ใช้ในปริมาณที่สูง ให้ใช้ใบชุมเห็ดเทศ ขยี้หรือบดให้ละเอียด เติมน้ำเล็กทารักษากลากเกลื้อน  รักษาโรคผิวหนัง  ขณะทาให้ใช้ไม้คัวซาขูดผิวให้แดงก่อน…

กรรณิการ์ ชื่อภาษาอังกฤษ  Night flower jasmine การขยายพันธุ์   เพาะเมล็ด  ตอนกิ่ง  ปักชำกิ่ง การปลูกและดูแลรักษา เป็นไม้ที่ชอบอยู่ในที่ร่ม ที่มีความชุ่มชื้นพอควร ดินระบายน้ำได้ดี รดน้ำปานกลาง ลักษณะทั่วไป   กรรณิการ์ เป็นไม้ที่มีกลิ่นหอม บานตอนกลางคืน ออกดอกตลอดปี  ส่วนใบเป็นสมุนไพร ฐานรองดอกสามารถนำไปทำสีย้อมผ้า รวมถึงสีทำขนมได้ หากพูดถึงสมุนไพรไทยนอกจากจะนำมาเป็นยารักษาโรคได้แล้ว สมุนไพรบางชนิดยังสามารถใช้สีในการแต่งสีอาหารได้อีกด้วย สมุนไพรที่สามารถแต่งสีอาหารได้ก็คือ กรรณิการ์ และยังมีชื่ออื่นๆว่า กรณิการ์ หรือกณิการ์   กรรณิการ์  นั้นเป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก กิ่งของต้นเป็นสี่เหลี่ยม ขนสาก ลักษณะใบเป็นใบเดี่ยวรูปไข่ ดอกจะออกตามใบ ดอกนั้นมีกลิ่นหอมจะบานในช่วงเย็นและจะร่วงในช่วงเช้าหรือวันรุ่งขึ้น กรรณิการ์นั้นไม่มีก้านของดอก ในแต่ละดอกนั้นจะมีใบเพียงแค่ 1 ใบเท่านั้น ดอกจะตูมมีดอกที่เรียงซ้อนกันเป็นเกลียว กลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อน มีผลเป็นรูปไข่หรือกลม ค่อนข้างแบน ปลายมีติ่งสั้นๆ ส่วนที่นำมาใช้ในการแต่งสีอาหารก็คือ ใบ ดอก ก้านดอก ต้น และราก   สรรพคุณของกรรณิการ์ ในส่วนของใบจะบำรุงน้ำดี ดอกนั้นสามารถแก้ไข้และแก้เป็นลม วิงเวียนศีรษะ ก้านของดอกสีแดงออกสีส้มหากนำมาคั้นเอาน้ำไปทำสีขนมหรือสีย้อมผ้าได้เป็นอย่างดี ส่วนของต้นเมื่อนำมารับประทานจะช่วยแก้ปวดศีรษะได้ และรากช่วยบำรุงกำลัง บำรุงธาตุ แก้เป็นลม แก้ผมหงอก และยังช่วยบำรุงผิวหนังให้สดชื่นอีกด้วย   วิธีรับประทาน ปริมาณและวิธีในการใช้ นำใบสดๆประมาณ 1 กำมือ นำมาตำจากนั้นเติมน้ำลงไป 1 แก้วและคั้นเอาแต่นำ นำมาแบ่งรับประทานให้ได้ 4 ครั้ง ซึ่งวิธีนี้จะช่วยเป็นยาให้การเจริญอาหาร รสชาติอาจจะขมเข้าสำนวนที่ว่า หวานเป็นลม ขมเป็นยาค่ะ ขึ้นชื่อว่าเป็นสมุนไพรไม่อันตรายอย่างแน่นอน

กระชาย ชื่อภาษาอังกฤษ  Finger root กระชายเป็นอีกสมุนไพรที่เราได้ยินกันจนคุ้นหู และในหลายๆเมนูของอาหารไทยก็มีส่วนผสมของกระชายอยู่ด้วย กระชายนั้นมีสรรพคุณที่ช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางเพศได้ นอกจากนี้แล้วยังมีประโยชน์ในด้านอื่นๆอีกมากมาย นอกจากนี้กระชายยังมีชื่อเรียกอื่นๆอีกดังนี้ กระแอน ระแอน ทางภาคเหนือ จี๊ปู ซีฟู ทางฉาน-แม่ฮ่องสอน ว่านพระอาทิตย์ กรุงเทพฯ ขิงทราย มหาสามคาม กระชาย เป็นไม้ล้มลุก ใบมีกลิ่นหอม มีดอกสีม่วงจะออกดอกเป็นช่อ การขยายพันธุ์จะใช้เหง้าหรือหัวในดิน กระชายจะปลูกได้ดีในดินที่ร่วนๆ การระบายของน้ำได้ดี ตามตำราของไทยแล้วกระชายเป็นยาที่มีสรรพคุณหลายด้าน เมื่อทานแล้วจะช่วยบำรุงธาตุ ทำให้เจริญอาหาร กระปรี้กระเปร่า ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วเราจะใช้กระชายในส่วนของหัวและรากซึ่งเป็นได้ทั้งยาและอาหาร กระชายสามารถเป็นยาขับปัสสาวะ แก้ปวดมวนท้อง แก้ใจสั่น แก้ระดูขาว และบำรุงกำหนัด ในส่วนของหัวกระชายตามตำราหมอโบราณจะนำมาเผาไฟแล้วฝนกับน้ำปูนใสจะช่วยเป็นยาแก้บิด แผลในปาก ส่วนของราก โดยคนโบราณเรียกว่านมกระชาย เมื่อรับประทานไปแล้วจะทำให้ประชุ่มกระชวย กระปรี้กระเปร่า มีกำลังและลดการเสื่อมของสมรรถภาพทางเพศได้ กระชายดำเป็นอีกสมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีประโยชน์และมีสรรพคุณหลากหลายด้าน สำหรับหนุ่มๆที่มีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ อยากให้ลองหันมาทานกระชายดูค่ะ นอกจากจะช่วยได้แล้วยังไม่มีอันตรายและยังมีประโยชน์ต่อร่างกายด้านอื่นๆได้อีกด้วย